"Jezus, ga door met roeien!" Over de vergadercultuur...

Gehoord langs de Amstel (Amsterdam) op een zondagmiddag, een bootje met roeiers stilliggend langs de kant van het water, een meisje met een fiets en een megafoon in haar hand. Het bootje met twee tamelijk ongeïnteresseerde roeiers en een stuurman die de roeiers een of andere instructie gaf. Het meisje nogal geagiteerd en ongeduldig. Net toen ik langs liep riep het meisje duidelijk geïrriteerd naar de roeiers: 'Jezus, ga nou roeien!'

Inwendig grinnikend liep ik verder en in mijn gedachten kreeg ik de associatie met iets over 'de vergadercultuur' dat ik al enige tijd voor het Beurskrach Blog had willen schrijven.
In Nederland hoor je al heel lang over de 'vergadercultuur en vergadertijgers', maar wat is daar nu eigenlijk objectief gezien van waar. Hoeveel tijd wordt er aan vergaderingen en werkbesprekingen besteedt -of verspild.
Is er ooit wel eens een vergelijkend onderzoek in de EU geweest? Met de V.S. vergeleken?
Is het een typisch Nederlands verschijnsel, het overleg, de consensus, de overeenstemming, het compromis, het vis noch vlees en de angst om beslissingen te nemen.
Wat zou het effect op de arbeidsproductiviteit zijn?
Er stond laatst een bericht in een of andere krant of tijdschrift over een bedrijf dat allen maar staand zou vergaderen, niet zittend. Logisch geredeneerd zouden die vergaderingen korter moeten zijn en ook minder papier moeten opleveren. Als je er van uit gaat dat 40% van de vergaderingen in de categorie "gezeik"valt is het misschien wel een perfecte oplossing om staande te vergaderen.
Maar zoiets moet eerst proefondervindelijk bewezen worden en dat kost weer de nodige vergaderingen.